Ο ρόλος του γονιού είναι γεγονός πως συνοδεύεται από πολλά σκαμπανεβάσματα, ερωτηματικά και προσδοκίες
Όταν γινόμαστε γονείς μπορεί να νιώθουμε την ίδια στιγμή ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι, σίγουροι και ταυτόχρονα αμήχανοι, ενημερωμένοι αλλά και ανίδεοι, έμπειροι και άπειροι, πολυπράγμονες αλλά και άπραγοι, περήφανοι και ταπεινωμένοι, προβληματισμένοι, ενθουσιασμένοι, κουρασμένοι, απογοητευμένοι και ευχαριστημένοι, με σημάδια μελαγχολίας και συγχρόνως κυριαρχίας των πάντων.
Δεν υπάρχει λόγος να τρομάζουμε ή να ντρεπόμαστε ούτε να νιώθουμε τύψεις για όσα νιώθουμε.
Όλοι οι γονείς βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις και φυσικά όλοι κάνουν λάθη στην ανατροφή των παιδιών. Όλοι χρειαζόμαστε χρόνο για να προσαρμοστούμε στις αλλαγές που επέρχονται με την έλευση ενός παιδιού και κυρίως να διαχειριστούμε τις προσδοκίες που έχουμε από τον εαυτό μας ως γονέα και από το παιδί μας.
- Μπορεί το παιδί μας να μη μοιάζει με την εξιδανικευμένη εικόνα που είχαμε πλάσει στο μυαλό μας ή που μας προέβαλαν οι άλλοι, είναι όμως σίγουρα μοναδικό και δεν ωφελεί να το συγκρίνουμε με το δημιούργημα των προσδοκιών μας.
- Ομοίως, δεν έχει νόημα να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τους γονείς της τηλεόρασης, της λογοτεχνίας και των μοντέλων που προβάλλονται από το life style.
- Δεν μας κάνει κακούς γονείς το να αναπολούμε κάποιες φορές τη ζωή που κάναμε πριν γίνουμε γονείς.
- Όλοι οι γονείς κουράζονται και αγανακτούν κάποιες φορές. Δεν μας κάνει “προβληματικούς’ το να νιώθουμε έτσι. Μας κάνει φυσιολογικούς ανθρώπους με αδυναμίες και πεπερασμένες αντοχές και δυνατότητες.
- Δεν χρειάζεται και δεν απαιτείται να προσπαθούμε να φτάσουμε την τελειότητα. Δεν υπάρχει τέλειος γονιός. Σημασία έχει να προσπαθούμε διαρκώς, να βελτιωνόμαστε και να μαθαίνουμε από τα λάθη και τις εμπειρίες μας.
- Δεν είναι σωστό να προσπαθούμε να διαμορφώσουμε το παιδί μας με βάση προκατασκευασμένα καλούπια. Ας το δεχτούμε και ας το αγαπήσουμε όπως είναι και για αυτό που είναι.
- Μπορούμε να κάνουμε όνειρα για το μέλλον του παιδιού μας αλλά όχι να αποτρέψουμε το να κάνει δικά του. Δεν θέλουμε το παιδί να ζήσει τα δικά μας όνειρα και απωθημένα γιατί μπορεί να γεμίσει με δυσβάσταχτες υποχρεώσεις που το βαραίνουν και το κρατούν πίσω στην προσωπική του εξέλιξη και ισορροπία.
- Ας μην επιτρέψουμε στις δικές μας φιλοδοξίες να προκαλούν ένταση και απογοήτευση στο παιδί για τον εαυτό του και τις ικανότητές του.
- Δεν είναι σωστό να κατευθύνουμε τα παιδιά προς κάποιο συγκεκριμένο επάγγελμα ειδικά από μικρή ηλικία. Ας το παροτρύνουμε να προσπαθεί πάντα για το καλύτερο, να εκμεταλλεύεται στο έπακρο τις δυνατότητές του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να σπουδάσει υποχρεωτικά και να γίνει δάσκαλος, γιατρός, δικηγόρος, πλούσιος, πετυχημένος κλπ. Δεν υπάρχει σκληρότερο πράγμα από το να υπερβαίνουν οι προσδοκίες των γονιών τις ικανότητες και το δυναμικό των παιδιών.
- Μην προσπαθείτε να προστατεύετε συνεχώς το παιδί από ατυχίες, απογοητεύσεις και δυσάρεστες καταστάσεις. Όλα αυτά είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής και τα παιδιά πρέπει να μάθουν να τα διαχειρίζονται. Και ο μόνος τρόπος είναι να μην αποτρέπουμε το να τα βιώνουν τα παιδιά.
- Τέλος, δεν ωφελεί να αναφερόμαστε σε “καλά” ή ζηλευτά χαρακτηριστικά του ενός γονιού ή αδελφού ή άλλου συγγενή που δεν κληρονόμησε το παιδί. Είτε μιλάμε για εξωτερικά γνωρίσματα της εμφάνισης είτε για στοιχεία του χαρακτήρα, προσθέτει μεγάλο βάρος σε ένα παιδί να νιώθει ότι μόνο με αυτά έχει αξία και είναι σημαντικό. Πολύ δε περισσότερο να πιστεύει πως μόνο αυτά μπορούν να του εξασφαλίσουν την αγάπη και την αποδοχή των γονιών του.
Συνοψίζοντας, είναι γεγονός ότι όταν γινόμαστε γονείς κατακλυζόμαστε από προσδοκίες.
Προσδοκίες για το τι γονείς θα γίνουμε. Αν θα είμαστε επαρκείς, καλοί, τέλειοι, αποτελεσματικοί. πώς θα νιώθουν τα παιδιά μας για εμάς και πώς θα μας βλέπουν οι τρίτοι. Προσδοκίες έχουμε και για τα παιδιά μας. Αν θα γίνουν καλά, ευγενικά, έξυπνα, κοινωνικά, αγαπητά, μορφωμένα κλπ. Καλό θα ήταν να απαλλαγούμε από αυτές για να απολαύσουμε το ταξίδι της γονεϊκότητας και να βιώσουμε ουσιαστικά τη σύνδεση με τα παιδιά μας. Αν αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες τους και τις δικές μας, τότε θα είμαστε σίγουρα πιο επαρκείς και κυρίως πιο ευτυχισμένοι, όπως επίσης και τα παιδιά μας.
Περισσότερες συμβουλές για νέους γονείς μπορείτε να διαβάσετε στον Οδηγό του Οργανισμού Ελίζα “Σκέψεις και Οδηγίες για γονείς παιδιών Προσχολικής Ηλικίας”
Αν βρήκατε ενδιαφέρον το άρθρο μας ίσως σας αρέσει και το “Δέκα κορυφαίες συμβουλές για νέους γονείς με αυτοπεποίθηση”
