Όλοι οι γονείς έχουμε την ανησυχία αν αρκεί ο χρόνος που αφιερώνουμε στα παιδιά μας και αν αυτά προτιμούν να είμαστε συνέχεια μαζί τους κι ας μην ασχολούμαστε ουσιαστικά ή να τους αφιερώνουμε κατ’ αποκλειστικότητα έστω και λιγότερο χρόνο μέσα στη μέρα. Σε όλους μας έχει τύχει να μετατρέπουμε τις δουλειές του σπιτιού σε παιχνίδι προκειμένου να συνδυάσουμε το μαγείρεμα ή το σκούπισμα με την επίβλεψη και την ενασχόληση με το παιδί μας. Προσωπικά λατρεύω το χαμό που κάνει ένα μικρό ζιζάνιο όταν παίζει με κουτάλες και κατσαρόλες την ώρα που μαγειρεύω. Ειδικά όμως για τους γονείς που εργάζονται και μοιραία λείπουν πολλές ώρες από το σπίτι είναι πολλά τα «μαμά» και «μπαμπά» που είτε μένουν αναπάντητα είτε μετατίθενται για «αργότερα γιατί έχω δουλειά τώρα». Στο λίγο χρόνο που βρίσκονται στο σπίτι θα πρέπει να χωρέσουν οικιακές εργασίες, φροντίδα παιδιών και παιχνίδι. Συνήθως αυτό που μένει στην άκρη είναι το τελευταίο.
Σε μία συνάντηση γονέων με παιδαγωγούς και ψυχολόγο, όπου έτυχε να παρευρεθώ παρατήρησα ότι η βασικότερη ανησυχία των γονιών ήταν ακριβώς το αν αρκούν μία ή δύο βραδινές ώρες ενασχόλησης με τα παιδιά μετά τη δουλειά ώστε αυτά να νιώθουν επαρκή την παρουσία τους. Φυσικά παρόμοιους προβληματισμούς εξέφραζαν και όσοι γονείς μένουν πολλές ώρες την ημέρα στο σπίτι με τα παιδιά αλλά συγχρόνως έχουν να φροντίσουν πολλά διαφορετικά πράγματα. Η απάντηση της ψυχολόγου ήταν ότι δεν χρειάζεται να περνάει ένας γονιός πολλές ώρες με το παιδί ώστε να είναι αυτό ικανοποιημένο ούτε είναι απαραίτητο να παίζει όλη την ημέρα μαζί του. Επίσης δεν είναι σε καμία περίπτωση προτιμότερο να περνούν μαζί στον ίδιο χώρο πολλές ώρες, κατά τη διάρκεια των οποίων, όμως, καθένας ασχολείται με «τα δικά του» χωρίς να υπάρχει ουσιαστική αλληλεπίδραση. Αντιθέτως τόνισε πόσο σημαντικό είναι ακόμα και αυτή τη μία ώρα που μπορεί να διαθέσει ένας γονιός στο παιδί του να είναι εκεί πλήρως, όχι μόνο σωματικά αλλά κυρίως πνευματικά.
Μπορούμε, λοιπόν, να μετατρέψουμε ακόμα και το φαγητό ή την προετοιμασία για ύπνο ή το βραδινό μπάνιο σε παιχνίδι; Σε ένα τελετουργικό τρυφερών στιγμών με χαμόγελα και αγάπη; Η ώρα του φαγητού μπορεί να γίνει αφορμή για κουβεντούλα από το πώς ήταν η μέρα στο σχολείο μέχρι αγαπημένα παιχνίδια και φίλους ή σχέδια για το σαββατοκύριακο. Στο δικό μας σπίτι, το βραδινό μπάνιο μοιάζει περισσότερο με βιβλική καταστροφή και, παρά το σφουγγάρισμα και το κυνηγητό «της βρεγμένης κάλτσας» που υποχρεωτικά ακολουθούν, τα γέλια και τις χαρούμενες τσιρίδες που γεμίζουν το χώρο δεν θα τα άλλαζα με τίποτα. Την ώρα του παραμυθιού στο κρεβάτι ακριβώς πριν την καληνύχτα, την απολαμβάνουν τόσο τα παιδιά όσο και εμείς οι γονείς που έχουμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε περισσότερο τα μικρά αυτά προσωπάκια στις ελάχιστες ίσως στιγμές ηρεμίας των λιλιπούτιων ταραχοποιών μας.
Πάντα, λοιπόν, υπάρχει λίγος χρόνος για να μπορέσουμε να γίνουμε και εμείς παιδιά μαζί με τα παιδιά μας, να μπούμε για λίγο στον κόσμο τους και να χαρούμε μαζί τους ώστε να απολαύσουμε αυτή τη μοναδική και άνευ όρων αγάπη που τρέφουν προς εμάς. Εμπλουτίζοντας με λίγη φαντασία και παιχνιδιάρικη διάθεση την απαραίτητη καθημερινή τους φροντίδα μπορούμε να γίνουμε το αγαπημένο κομμάτι στη ρουτίνα τους και να απολαύσουμε και εμείς ουσιαστικά τις μοναδικές στιγμές που μας χαρίζουν. Είναι, λοιπόν, στο χέρι μας να κάνουμε ακόμα και αυτή τη μία ώρα που αφιερώνουμε στα παιδιά μας αξέχαστη για αυτά και να φροντίσουμε να ανυπομονούν για αυτήν όλη την ημέρα.
