Υπεύθυνοι γονείς, ευτυχισμένα παιδιά

Εκδόσεις ψυχογιός, Αθήνα 2019

Στο βιβλίο “Ζακέτα να πάρεις” ο πρώην αρχιμανδρίτης Ανδρέας Κονάνος δίνει συμβουλές στους γονείς.

Συμβουλές για το πώς να μεγαλώσουν τα παιδιά τους δείχνοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, χωρίς καβγάδες και φωνές, αλλά με ηρεμία, πίστη και κυρίως αγάπη. Προφανώς ο τίτλος είναι συμβολικός και μεταφορικός. Η διαρκής αγωνία του γονιού και ειδικά της μάνας που αποτυπώνεται μέσα από μια ζακέτα που προτρέπει το παιδί της να φορέσει πριν βγει έξω για να μην κρυώσει. Ως πού όμως πρέπει να φτάνει αυτή η ανησυχία και αυτή η αγωνία; Μήπως συχνά οι γονείς γινόμαστε υπερβολικοί; Μήπως από την πολλή αγάπη μας πνίγουμε τα παιδιά μας; Μήπως καμιά φορά είναι προτιμότερο να καταπίνουμε τη γλώσσα μας και να σιωπούμε; Μήπως τα παιδιά έχουν ανάγκη τη σιωπηλή αγάπη και την αποδοχή μας; Να τους επιτρέψουμε να είναι ο εαυτός τους να στηρίζουμε μαζί τους τα θέλω και τις επιλογές τους ακόμα και όταν δεν ταυτίζονται με τα δικά μας; μήπως τελικά αυτό είναι η πραγματική αγάπη;

Ένας κληρικός χωρίς δική του οικογένεια και κυρίως χωρίς παιδιά μας βοηθά να δούμε λίγο έξω από το “κουτάκι”.

Μιλώντας με τρόπο απλό αλλά με λόγια που ξεχειλίσουν αγάπη, σεβασμό και ταπείνωση μας προτρέπει να δούμε με τα μάτια των παιδιών. Μας λέει αυτό που θα μας έλεγαν και οι ψυχολόγοι αλλά χωρίς επιστημονικό λόγο, με λόγια αγάπης και καρδιάς. Και ακόμη χωρίς δογματισμό ή καθωσπρεπισμό όπως ίσως να περίμενε κάποιος από έναν ιερωμένο. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι ότι μας παροτρύνει να δούμε λίγο πιο σοβαρά τη σχέση μας με το σύντροφό μας. Συχνά οι ανησυχίες και η προσκόλλησή μας στα παιδιά καθρεφτίζουν μια προβληματική σχέση του ζευγαριού. Μας προτρέπει λοιπόν να εντοπίσουμε την αληθινή πηγή των προβλημάτων και των ανησυχιών μας και να βρούμε λύση σε αυτά. όχι παραίτηση αλλά ουσιαστική λύση.

Αυτό θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους και έπειτα καλύτερους γονείς.

Τα παιδιά για να είναι πραγματικά ευτυχισμένα θέλουν να βλέπουν τους γονείς τους ευτυχισμένους. Ευτυχισμένους και συνεπείς με τα διδάγματα και τις συμβουλές τους. Και να δείχνουν την αγάπη τους ουσιαστικά. Ακόμα και αν αυτό απαιτεί να δεχτούν ένα παιδί με το οποίο διαφωνούν. Και πρέπει πάντα αυτό να τονίζουμε πρώτο. Ότι τα αγαπάμε. ό,τι κι αν πιστεύουν, όποια επιλογή κι αν κάνουν. Χωρίς να τους υποβάλλουμε τα θέλω μας και κυρίως χωρίς να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε κλώνους του εαυτού μας. Μιλώντας τους πάντα γλυκά, στοργικά και με αγάπη. Παραμερίζοντας την ένταση, τα νεύρα, το θυμό και τα ξεσπάσματα.

Το βιβλίο αυτό ήρθε για να μας βάλει σε σκέψεις και να ταράξει τα νερά μας.

Να μας κάνει να αναθεωρήσουμε και να δούμε τη γονεϊκότητα αλλιώς. Πιο ουσιαστικά και λιγότερο εγωιστικά. Ο συγγραφέας σπάει τα ταμπού, βγάζει τις παρωπίδες και μας συστήνει την πραγματική αγάπη πέρα από κάθε κοινωνικό κατεστημένο. Ο λόγος και η γραφή του εκπέμπουν τέτοια ηρεμία και γαλήνη που μιλάνε κατευθείαν στην ψυχή μας. Χωρίς να μας κρίνει μας ταρακουνά και μας προβληματίζει. Με σεβασμό προς το έργο του γονέα και υπόκλιση για την αποστολή του να μεγαλώσεις σωστά ένα ευτυχισμένο παιδί. Με ή χωρίς ζακέτα! Ας ακολουθήσουμε λοιπόν και εμείς το παράδειγμά του στη σχέση μας με τα παιδιά μας. Φαίνεται λίγο δύσκολο ε; Αξίζει όμως τον κόπο!!

ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ!!!