Η παρακάτω ταινία μικρού μήκους είναι της Μαίρης Καριωτάκη, σε σκηνοθεσία Ρένας Σκουρογιάννη και έχει σαν θέμα τον αυτισμό. Αποτελεί πτυχιακή εργασία της Μαίρης Καριωτάκη και συνάμα βιωματική της εμπειρία, εμπνευσμένη από την ιστορία του αυτιστικού γιου της.
Περιληπτικά η πλοκή έχει ως εξής: Μια παρέα, μια καφετέρια, μια κούπα που σπάει σε χίλια κομμάτια… Η ταινία αποτελεί ένα στιγμιότυπο από την καθημερινότητα του Βασίλη, ενός φοιτητή που ανήκει στο φάσμα του αυτισμού και παλεύει με τις φοβίες και τις εμμονές του. Παλεύει,να σταθεί σε μια κοινωνία που δεν χαρίζεται στην διαφορετικότητα. Δίπλα του, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, οι φίλοι του. Τα υπόλοιπα κομμάτια του παζλ.
Πρόκειται για μία πραγματικά συγκινητική ταινία που αναπαριστά με πολύ γλαφυρό τρόπο την καθημερινότητα ενός ατόμου με αυτισμό. Εντύπωση προκαλεί το πόσο πετυχημένες είναι όλες οι ερμηνείες, όχι μόνον του πρωταγωνιστή αλλά και των φίλων του. Τόσο αυτοί που τον έχουν αποδεχτεί όσο και αυτοί που δεν κατανοούν τη διαφορετικότητά του, ουσιαστικά αντανακλούν τη διχασμένη κοινωνία. Υποδηλώνουν το διαφορετικό επίπεδο αποδοχής, ανοχής και κατανόησης ενός αυτιστικού ατόμου και το πώς αυτό εκδηλώνεται προς τα έξω.
