Ένα νεογέννητο λαμβάνει προσοχή από κάθε ενήλικα του περιβάλλοντός του σε βαθμό που τα μεγαλύτερα αδέρφια συχνά νιώθουν παραμελημένα και ότι οι γονείς τους δεν τα αγαπάνε πια ή ότι το μικρό αδερφάκι θα τα αντικαταστήσει. Έτσι αναπτύσσεται ζήλια και ένα αίσθημα αγανάκτησης επειδή χάνει τα πρωτεία που είχε ως μοναχοπαίδι και επειδή θα πρέπει να μοιράζεται τη μητέρα του. Δεν αποκλείεται μάλιστα να νιώθει ότι έκανε κάτι που απογοήτευσε τους γονείς του τόσο ώστε να μην αρκούνται πλέον μόνο σε αυτό αλλά να θέλουν και δεύτερο ή τρίτο κ.ο.κ. παιδί.
είτεΜάλιστα, καλό είναι να μην παίζουμε με το μεγαλύτερο παιδί μόνο όταν κοιμάται το μωρό αλλά και όταν είναι ξύπνιο. Το μεγαλύτερο παιδί θα παρατηρήσει ότι η μαμά ασχολείται μαζί του ανεξάρτητα από το αν κοιμάται ή όχι το μωρό και από το αν την απασχολεί και θα σκεφτεί ότι τελικά δεν είναι τόσο κακό το μωρό!
Τι γίνεται, όμως, όταν πια το μωρό μεγαλώνει και τα αδέρφια αρχίζουν και τσακώνονται μεταξύ τους για να κερδίσουν την προσοχή της μαμάς; Εκεί θα πρέπει να μοιράσουμε το χρόνο μας εξίσου και στα δύο εναλλάξ ώστε να κατανοήσουν ότι δικαιούνται την προσοχή μας εξίσου. Καλό είναι να μην αφήνουμε τους καβγάδες μεταξύ τους να ξεφεύγουν γιατί έτσι τα παιδιά δεν θα μάθουν να τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους. Μάλιστα, θα πρέπει να τα παροτρύνουμε είτε να τα βρουν μεταξύ τους για να μπορέσουν να συνεχίσουν το παιχνίδι είτε να το τερματίσουν εφόσον δεν μπορούν να το συνεχίσουν αρμονικά. Δίνοντας τους δύο εναλλακτικέ επιλογές, νιώθουν ότι έχουν τον έλεγχο του εαυτού τους ενώ τα βοηθάμε να αποφασίζουν μόνα τους.
Συχνά η ζήλια εκδηλώνεται με το να μαρτυρά το ένα παιδί τις ζαβολιές ή αταξίες του άλλου, πιστεύοντας ότι έτσι θα κερδίσει την εύνοια των γονιών. Καλό είναι εμείς να αγνοούμε τέτοιες συμπεριφορές, να μην τους δίνουμε σημασία ακόμα και αν η πράξη που μαρτυρείται είναι όντως σημαντική, ώστε να μην αντιληφθεί το παιδί ότι έχει δύναμη το «κάρφωμα». Αρκεί να δείχνουμε απλώς την ενόχλησή μας για το γεγονός ότι δεν παίζουν αρμονικά και σε καμία περίπτωση να μην τα ενθαρρύνουμε να επαναλαμβάνουν τέτοιες συμπεριφορές που μόνο καλές σχέσεις δεν διδάσκουν στα παιδιά μας[3].